Lesson 7
Door: Nina
Blijf op de hoogte en volg Nina
23 Januari 2014 | Cambodja, Khett Siem Reab
Het kutste van reizen hangt samen met een van de meest mooie kanten: je leert zoveel interessante en geweldige persoonlijkheden kennen waarmee je de meest bijzondere momenten beleeft, maar op een gegeven moment gaat terug toch iedereen weer zijn eigen weg. Vooral afscheid nemen van de Eat-Sleep-Rave-Repeat crew was no bueno. De laatste dag dat iedereen samen was en de dagen daarna zijn er misschien zelfs wel meer traantjes gevallen bij de stoere kerels dan bij de meisjes.. Gelukkig worden in onze Facebook groep al fanatiek plannen gemaakt voor een reunie in Europa dit jaar, yes please! Want zoals een esrr-crew member al zei: "It's not a goodbye, it's a see ya later."
Dus na een flinke rit achter de boeg te hebben kwam ik op Koh Phi Phi aan. De eerste stop van ons Island Hopping gedeelte. Eerste impressie; totaal anders dan m’n expectations. Ik dacht dat het een rustiek, mooi en peacevol eiland was vol met resorts en een volbezaaid strand. Dat laatste klopte, dat enalaatste ongetwijfeld ook (maar dan moet dat aan de andere kant zijn geweest van waar ik zat) maar rustiek en peacevol?? Het was één groot klein party eiland! De kleine straatjes van dit auto-vrije eiland stonden vol met pop-up barretjes die 150baht buckets verkochten en na sunset diende het strand plots als één grote dansvloer voor alle barren die aan het strand lagen. Overal knalde muziek uit de boxen, werden fireshows gegeven, sprongen dronkies over vlammende springtouwen en werden buckets met de smerigste locally brewed rum achterover getikt. De eerste gedachte die overdag in me opkwam (eeeewww dit is net Chersonissos gone 20+) verdween als sneeuw voor de zon en tot op heden ben ik van mening dat je voor de beste strandfeestjes (not including Full Moon) 100% naar Phi Phi moet. In het hostel deelde ik samen met Shani en Rinny een dorm met Steven, Jason en Craig. Deze zeskoppige combi bleek een gouden met dormparties met bucketconstructies en disco-cat tot gevolg. In het hostel leerden we nog een stel andere feestneuzen kennen en al gauw hadden we een aardige groep om ons heen verzameld waarmee we ons meer dan vermaakt hebben op Phi Phi’s beach parties. Met Stevo en Jay, onze London boys waarmee we later tijdens de trip nog een aantal keer gemeet hebben, en Rinny hebben we een boottochtje gemaakt including snorkelen (de wc bevindt zich de tweede golf links) en een tripje naar Maya Bay, ja, daar is The Beach opgenomen. Maya Bay is ongetwijfeld prachtig als je er op een tijdstip komt dat er wel nog een stukje strand vrij is en er wel nog een zonnestraaltje de baai kan bereiken om je te verwarmen nadat je uit het water komt.
Een klein minder lyrisch momentje op Phi Phi had ik toen ik om 4am aan het skypen was naast mijn hostel toen een local op een fietsje opeens mijn dierbare iPhone vol foto's uit mn handen snatchte. Dit had een woeste achtervolging tot gevolg, althans, of my part: hij zat waarschijnlijk al lang en breed ergens glimlachend te tetrissen op zijn nieuwe verovering terwijl ik nog alle straatjes aan het door sprinten was. Toen ik 'm niet kon vinden ben ik direct naar het politiebureau gesprint die me niet wilde helpen omdat meneer - die in uniform en dus duidelijk aan het werk was - liever even een dutje wilde doen. Oja, corruptie. Liever niet Phi Phi's crimenumbers opkrikken, ja ja ik snap het. Maar I NEED A REPORT voor de verzekering lul. En doe godverdomme je werk. Uiteindelijk heb ik maar aangifte gedaan op Samui en zo toch een report kunnen versieren.
Vanaf Phi Phi pakten Rinny, Shani, onze Welshy roommate Craig en ik de ferry naar Koh Lanta. Koh Lanta en Koh Phi Phi zijn werkelijk een wereld van verschil. Allereerst is Koh Lanta een stuk groter en niet auto-vrij. Daarnaast heeft Koh Lanta zeker ook een stel hele leuke strandtenten, maar is het eiland zo ongeveer leeg.. Er zijn genoeg mensen, maar die zitten waarschijnlijk te verspreid ofzo.. Het was ons een raadsel maar we konden nergens echt, buiten ons hostel, andere groepen backpackers oid vinden. Lanta lijkt meer een eiland voor stelletjes en gezinnen. Leuk om op Koh Lanta te doen is een brommertje huren en een beetje rondcrossen over het eiland. Met z’n vieren zijn we op pad geweest om het binnenland van het eiland (jungle) te bespieden en op zoek te gaan naar een aantal viewpoints, waar vanuit je prachtig uitzicht hebt. We hadden een heel chill hostel, bestaande uit boomhutten en allerlei chill plekjes, waar we de dag na het brommeren kerst vierden. Toen Sadie (een leuke chick die we op Phi Phi al ontmoet hadden), Choc (een aussie waarmee Rinny en Shani door midden-Amerika gereisd hebben) en Dale (Choc’s friend from back home) zich bij Craig en ons aansloten hadden we al met al een hele leuke groep verzameld. Kerstmis voor ons betekende dit jaar op het strand in bikini human piramids bouwen, zandkasteelbomen bouwen en versieren met flesjes drank, daydrunk worden bij zonsondergang (in de zee, wauwie), trippen voor Charades (geniaal spel), smullen van de homemade gravy met mashed potato en bbq chicken en salade van het kerstdiner bij ons hostel en later op stap met nog een paar fanatiekelingen uit ons hostel. Dit alles natuurlijk met een kerstmuts op ons hoofd. Doe mij maar vaker zo’n kersemis!
Na kerstmis zette we ons tocht voort naar Koh Samui. Dit betekent dat je met de ferry naar het vaste land moet en vervolgens Thailand moet oversteken om aan de andere kant weer een ferry naar het eiland te pakken. Ik was de gelukkige waarvoor geen stoeltje meer vrij was waardoor ik de busuren op de grond van de bus zittend moest doorbrengen. Danku Thaise organisatie, nice work weer. Koh Samui is groot, zo groot dat het zijn eigen vliegveld heeft. Koh Samui is toeristisch, heel toeristisch. Toch heb ik hier denk ik de allerbeste week van mijn hele leven gehad. Met de groep, gedoopt als Eat-Sleep-Rave-Repeat crew, hebben we iedere avond, zonder uitzondering, gefeest tot we erbij neervielen. Ookal deden we ons best en spraken we vantevoren af (de avond voor oudjaarsavond bijvoorbeeld) dat we een quiet one zouden doen; iedere keer opnieuw werd de volgende dag weer geconcludeerd dat we perongeluk toch naar de afterbeachparty waren geweest, dat we toch weer te veel buckets gekilld hadden en toch weer ergens gedurende de avond onze faces waren kwijtgeraakt. Samui was ook het eiland dat al mijn slippers opvrat. Iedere ochtend opnieuw, wanneer ik slippers zocht om te gaan ontbijten, waren de mijne foetsie en konden weer nieuwe gescoord worden. De groep bestond uit onze Koh Lanta groep (waarvan Craig ons al gauw moest verlaten), dus Sadie, Choc, Dale, Rinny, Shani en ik, plus Paul en Leanne (ofwel Paul en Dan; het leukste koppel ooit, die Dale had ontmoet op een boot), later Engelse doofus Lloyd en tijdelijk een Schots stel genaamd Linzi en Jamie. Overdag gingen we chillen op het strand, of als je net zo dapper was als Dale, Paul, Dan en ik op een tube-bank achter een jetski, of soccergolfen (YES, WINNERRR). ’s Avonds hadden we een vast ritueel van uiteten – drank scoren – dorm party including the chicken game – aan tuktuks hangend naar beachbar Ark Bar – naar Green Mango (waarvan niemand wist hoe we die elke avond bereikten) – Pizza eten en kruipend naar huis. Een avondje zag er anders uit: 31 December verplaatsten we ons allen naar Koh Phangan voor een legendary Full Moon New Year’s Party! Overday pakten we de ferry naar het eiland waar we Stevo en Jay (onze London Boys uit Phi Phi) opzochten om onze spullen in hun bungalowtje te stallen. Vervolgens was het tijd voor het beste nieuwjaarsfeestje OOIT! Omdat ik telkens mijn flipflops verloor had ik besloten geen moeite meer te doen om nieuwe te kopen maar na het eten resulteerde dit al in een opengespleten teen. Terwijl zuster Linzi en later dokter Dale mijn teentje schoonmaakten en verbonden voerde de rest me buckets dus dat kleine incidentje was al snel vergeten. Totaal ondergesmeerd met UV-paint hebben we allemaal onze ballen eraf gefeest tijdens een van de mooiste avonden ooit. Ergens ver in de ochtend had iedereen ergens op het eiland een plekje gevonden om even te dutten en in etappes pakten we weer de ferry terug naar Samui. Totaal gebroken van Full Moon gingen we onze laatste avond samen tegemoet. Aangezien het onze laatste avond samen was, was thuisblijven natuurlijk geen optie, dus ook deze laatste avond werd er weer tot in de vroege uurtjes doorgefeest. De day after was duidelijk de stomste dag van mijn hele reis. De reden hiervoor moge duidelijk zijn. We hadden zoveel gedeeld samen en zo snel zo’n goede band opgebouwd en opeens is het voorbij.. Maar goed, zoals ik al zei, gelukkig wordt er al veelvuldig gebabbeld over een reunie dus as long as onze Britse soldaat Paul zorgt dat hem niks overkomt in Afghanistan komend half jaar gaan we elkaar gewoon weer zien J.
Na Koh Samui was mijn plan naar Koh Tao te gaan. Fucking peak season echter, alle ferries zaten vol, twee dagen achter elkaar. Dit betekende dat ik mijn duikcursus daar moest cancelen omdat ik al te lang in het land was (overstay). Toen dus de andere kant opgegaan en in Phuket een oud-collega van Khiri gemeet en nog even langsgehopt bij een eat-sleep-rave-repeater maar al gauw mijn weg naar Bangkok gemaakt. In Bangkok waren nog een paar members van de crew die Bangkok gebruikten als transit dus daar konden we nog heel even knuffelen. En oja, Rinny heeft me in Bangkok ondersteund toen ik een tattoo liet zetten door me aan het lachen te maken (slecht idee om een Booijink mee te nemen als je een tattoo op je ribben laat zetten, dan mag je dus NIET LACHEN). Blij dat het in tien minuutjes gedaan was want heel fijn is dat gevoel niet. Wel HEEL BLIJ MEE :)
Met Rinny ben ik vervolgens naar Cambodja afgereisd. De tocht duurde zo veel langer dan gepland doordat de grensovergang bij Poipet ongelofelijk druk is (fucking peak season weer), maar uiteindelijk kwamen we dan aan in Siem Reap. Deze stad, vooral bekend vanwege Angkor Wat, was zo veel leuker dan verwacht! Plan was om hier 2 nachtjes te blijven maar dit werd verlengd naar 4. Mede omdat Stevo en Jay de laatste 2 nachten ook langskwamen. In Siem Reap bevindt zich 1 infamous hostel genaamd Mad Monkey’s; een hostel met een zwembad (!!!) en een rooftop beach bar met beerpongtafels, gigajenga, grenadecompetitie, etc. Hier hebben we ook weer aussiechicks uit Sapa Emma en Tori gemeet plus een van mijn buddies uit Laos en een onwijs leuke paar avonden gehad. De avonden beginnen met one dollar margaritas, vervolgens beerpongen bij Mad Monkeys en ten slotte afsluiten in Pub Street bij Angkor What?! waar iedereen op straat staat te dansen; een mengeling tussen backpackers, koffertouristen, tuktukdrivers en andere locals. Voor 1 dollar bracht een tuktuk je vervolgens, met tussenstop bij een restaurantje waar je vervolgens perongeluk zijn eten betaald omdat je te dronken bent om te beseffen wat je doet, je terug naar het hostel. Wij sliepen overigens in een guesthouse achter MM omdat dit hostel vol zat. No problemo, we waren gewoon welkom aan het zwembad en in de bar. Rinny en ik waren dag 2 naar Angkor Wat geweest; een groot tempelcomplex waar onze tuktukdriver Flappie ons 6 uur lang rondreed. Angkor Wat is amaaaazingly beautiful. Ook heeeel heet en heeeel veel tempels, dus wat ons betreft was het kleine rondje genoeg maar ook zeker meer dan de moeite waard. Eigenlijk is alleen je entreeticket met verrassingsfoto van je zelf al de moeite waard.
Na Siem Reap heb ik een superspeedy bezoekje gebracht aan Phnom Penh om S21 en de killing fields te bekijken. Rinny bleef een extra nachtje in Siem Reap omdat die alle tijd van de wereld heeft en het voor haar dus niet nodig ik om Phnom Penh zo overhaast te doen. Ik kwam ’s avonds aan in Phnom Penh en de volgende ochtend ben ik direct naar S21 (Tuol Sleng) en de killing fields gegaan: superheftig, doet wat mij betreft niet onder voor Auschwitz. S21 is een oud schoolgebouw dat de rode Khmer heeft omgebouwd tot cellencomplex en strafkamers waar de meest gruwelijke dingen gebeurden. Verschrikkelijk om te zien hoe de rode Khmer bijna een derde van zijn eigen volk zo heeft kunnen uitmoorden. De killing fields zijn ook mega indrukwekkend en huiveringwekkend. Hier vind je onder andere massagraven, een enorme collectie schedels en een boom waartegen babies aan de beentjes dood werden geslagen. Kogels waren duur dus werden de Khmer mishandeld en vermoord op zo goedkoop mogelijke wijze (dus met allerhande landbouwmaterialen en rommel als dat; gruwelijk). Aangezien dit zich allemaal afspeelden eind jaren ’70 komen er nog steeds, wanneer het regent, zo nu en dan beenderen en kleren van de slachtoffers naar boven drijven.
Na deze intense dag heb ik de bus naar Sihanoukville gepakt; een plaats aan de kust. Rinny zat die nacht in de bus dus die zou ik de volgende ochtend meeten. Na de eerste avond te hebben doorgebracht in de superleuke bar van Utopia moest ik een 2 dollar dorm bedplank delen met de smerigste, rochelende, stinkende Fransman ooit, die ik 5 uur lang heb geprobeerd te stoppen mij te slaan, schoppen, spoonen etc., wat uiteindelijk resulteerde in een uurtje slaap in een hoekje met mijn knieen opgetrokken en mn kussen daarboven op. Oh how happy was I toen Rinny er weer was en snel m’n biezen kon pakken om met Rinny een kamertje te delen bij Otres beach. Otres is een supermooi strand, maar omdat we toch iets meer richting de leuke barretjes wilden zitten zijn we de volgende dag toch weer teruggemoved naar Serendipity beach, waar ik de eerste nacht ook zat. Daar vonden we een prima hostel en die avond hebben zijn we met een groep boys steeds van JJ’s naar Dolphin’s bar gehopt en weer terug omdat je in Sihanoukville elk uur bij elke bar weer een andere gunstige deal hebt (gratis shotje, 1 dollar bucket, etc.). Na allerlei troep naar binnen gewerkt te hebben belandden we uiteindelijk in een klein tentje waar ze de beste burgers ooit hadden. De volgende dag kwam Jomy (studievriendinnetje) en Roos aan en zijn we hebben we met zijn vieren (plus Meneer Kater) de boot gepakt naar Koh Rong; een eilandje waar we eigenlijk alleen maar heengingen omdat die avond bij een ander eilandje in de buurt een full moon party was. Maar Koh Rong bleek opeens de aller-allerchillste plek op aarde ooit (as far as we can judge natuurlijk). Een eilandje vol met backpackers (maar dan alleen de leuke) en superrelaxte locals met allerlei leuke guesthouses en beachbarretjes. Elke avond zijn er BBQ’s met vers gevangen vis; superyummy. Met heel veel geluk vonden we een double room in een van de beste guesthouses dus met zijn vieren konden we daar een klein kamertje met twee hele chille bedden delen. De eerste avond hebben we direct de boot gepakt naar Koh Rong Samloen, waar de full moon party was. Het feestje begon al op de boot en zette zich voort op een heel intiem strandje waar diverse technoDJ’s uit Belgie de boel aan het dansen kregen. Toen na een mooi feestje iedereen om 6am klaar was voor de ferry terug, en die pas om 7.15am kwam, begon de ellende. Na anderhalf uur gewacht te hebben konden we eindelijk de boot op. Het zou twee uur varen zijn omdat het weer niet in ons voordeel werkten. Na een uur varen over een megawoeste zee (fijn op een klein houten ferry’tje als iedereen nog lam of al brak en dus kotsmisselijk is) besloot el Capitan dat het te gevaarlijk was om door te varen en dus een u-turn terug naar het eiland te maken (oh nooo). Daar bleek het te risky om aan te meren dus moest de hele bende ge-evacueerd worden met kleine bootjes om vervolgens uren te wachten op het eilandje waar je nergens heen kon omdat de 3 resorts die er zaten allen volgeboekt waren. Op zijn Cambodjaans werd er natuurlijk ook niets gecommuniceerd dus na 5 lange uren in de brandende zon kwam dan eindelijk dezelfde boot ons weer oppikken om ons deze keer wel terug naar Koh Rong te brengen. De dag van de echte gasten van Koh Rong Samloen zal er waarschijnlijk verrassend uitgezien hebben toen zij overal hoopjes ellende op het pad, het strand, hun tuinbedjes en een pingpongtafel zagen laten slapen. In plaats van om 8am kwamen we dan eindelijk om 4pm aan terug op Koh Rong. Na een BBQtje hebben we die avond maar afgezien van een feestje die avond. De volgende dag hebben we een klein tochtje gemaakt naar 4km beach: het allermooiste strand dat ik ooit gezien had. Witte stranden, crystal clear prachtig blauw water, een riviertje die de zee in kabbelt en palmboompjes die het strand versieren. Hier hebben we de hele dag doorgebracht alvorens onze bingoavond waarbij we er EEN cijfer naast zaten (boeee) maar daarmee wel het locale schooltje hebben gesponsord. Die avond een leuke feestje gebouwd bij Coco’s en Bunna’s waar we onze Engelse vrienden uit Sihanoukville weer tegenkwamen. De dag daarna weer gechilld op 4km beach en die avond was een bijzondere (ja toch Rinny ;)). Een dag later vertrokken Joom en Roos naar Kampot en hebben Rinny en ik een heuse trekking (serious business) gedaan om een kijkje te nemen op Long Beach. Zo was 4km het allermooiste strand dat ik ooit gezien heb, Long Beach was nóg mooier; nóg blauwer water (zo’n beetje turkoois) en nóg witter zand (had zo sneeuw kunnen zijn). Niet voor niets was Koh Rong in 2013 nr. 1 off-the-beaten-track location van Azie en staat dit strand in het toplijstje met mooiste stranden ter wereld. Nog een klein drankje later en de volgende dag was het tijd voor mij om de ferry te pakken om mijn weg terug naar Bangkok te maken. Rinny had intussen een baantje en daarmee onderkomen op Koh Rong gevonden (oh hoe graag ik daar had willen blijven!) maar mijn vliegticket stond vast dus ik móest echt weg.
Inmiddels ben ik terug in Bangkok en heb ik met heel veel moeite alles in mijn tas gekregen. Vannacht vertrekt mijn vlucht wat dus een einde aan mijn 5 maanden-avontuur betekent. Het allermeeste plezier heb ik gehad op de Thaise eilanden maar ook het land Cambodja heeft veel punten gescoord; de mensen zijn zo aardig, leuk en relaxt, het land is zo mooi! Ik ben nog alles behalve klaar om naar huis te gaan maar natuurlijk wel zin om vrienden en familie weer te zien. De afgelopen 5 maanden zijn de mooiste uit mijn leven geweest: zoveel gezien, zoveel gedaan, zoveel prachtige mensen leren kennen, zo’n fantastische tijd gehad; het heeft mijn ogen zoveel verder doen openen en ik had het voor geen goud willen missen! En ik ben heel blij dat ik zoveel met Rinny heb kunnen delen, dat iemand thuis écht 100% begrijpt hoe fantastisch het was en daadwerkelijk gezien, gehoord, meegemaakt, geproefd, gedronken, gelachen, gefeest en gevoeld heeft wat ik heb gedaan. Plus, who knew dat we zo'n perfecte Shithead opponent in elkaar zouden vinden?
Deze trip gaat zeker niet mijn laatste zijn!
Dus na een flinke rit achter de boeg te hebben kwam ik op Koh Phi Phi aan. De eerste stop van ons Island Hopping gedeelte. Eerste impressie; totaal anders dan m’n expectations. Ik dacht dat het een rustiek, mooi en peacevol eiland was vol met resorts en een volbezaaid strand. Dat laatste klopte, dat enalaatste ongetwijfeld ook (maar dan moet dat aan de andere kant zijn geweest van waar ik zat) maar rustiek en peacevol?? Het was één groot klein party eiland! De kleine straatjes van dit auto-vrije eiland stonden vol met pop-up barretjes die 150baht buckets verkochten en na sunset diende het strand plots als één grote dansvloer voor alle barren die aan het strand lagen. Overal knalde muziek uit de boxen, werden fireshows gegeven, sprongen dronkies over vlammende springtouwen en werden buckets met de smerigste locally brewed rum achterover getikt. De eerste gedachte die overdag in me opkwam (eeeewww dit is net Chersonissos gone 20+) verdween als sneeuw voor de zon en tot op heden ben ik van mening dat je voor de beste strandfeestjes (not including Full Moon) 100% naar Phi Phi moet. In het hostel deelde ik samen met Shani en Rinny een dorm met Steven, Jason en Craig. Deze zeskoppige combi bleek een gouden met dormparties met bucketconstructies en disco-cat tot gevolg. In het hostel leerden we nog een stel andere feestneuzen kennen en al gauw hadden we een aardige groep om ons heen verzameld waarmee we ons meer dan vermaakt hebben op Phi Phi’s beach parties. Met Stevo en Jay, onze London boys waarmee we later tijdens de trip nog een aantal keer gemeet hebben, en Rinny hebben we een boottochtje gemaakt including snorkelen (de wc bevindt zich de tweede golf links) en een tripje naar Maya Bay, ja, daar is The Beach opgenomen. Maya Bay is ongetwijfeld prachtig als je er op een tijdstip komt dat er wel nog een stukje strand vrij is en er wel nog een zonnestraaltje de baai kan bereiken om je te verwarmen nadat je uit het water komt.
Een klein minder lyrisch momentje op Phi Phi had ik toen ik om 4am aan het skypen was naast mijn hostel toen een local op een fietsje opeens mijn dierbare iPhone vol foto's uit mn handen snatchte. Dit had een woeste achtervolging tot gevolg, althans, of my part: hij zat waarschijnlijk al lang en breed ergens glimlachend te tetrissen op zijn nieuwe verovering terwijl ik nog alle straatjes aan het door sprinten was. Toen ik 'm niet kon vinden ben ik direct naar het politiebureau gesprint die me niet wilde helpen omdat meneer - die in uniform en dus duidelijk aan het werk was - liever even een dutje wilde doen. Oja, corruptie. Liever niet Phi Phi's crimenumbers opkrikken, ja ja ik snap het. Maar I NEED A REPORT voor de verzekering lul. En doe godverdomme je werk. Uiteindelijk heb ik maar aangifte gedaan op Samui en zo toch een report kunnen versieren.
Vanaf Phi Phi pakten Rinny, Shani, onze Welshy roommate Craig en ik de ferry naar Koh Lanta. Koh Lanta en Koh Phi Phi zijn werkelijk een wereld van verschil. Allereerst is Koh Lanta een stuk groter en niet auto-vrij. Daarnaast heeft Koh Lanta zeker ook een stel hele leuke strandtenten, maar is het eiland zo ongeveer leeg.. Er zijn genoeg mensen, maar die zitten waarschijnlijk te verspreid ofzo.. Het was ons een raadsel maar we konden nergens echt, buiten ons hostel, andere groepen backpackers oid vinden. Lanta lijkt meer een eiland voor stelletjes en gezinnen. Leuk om op Koh Lanta te doen is een brommertje huren en een beetje rondcrossen over het eiland. Met z’n vieren zijn we op pad geweest om het binnenland van het eiland (jungle) te bespieden en op zoek te gaan naar een aantal viewpoints, waar vanuit je prachtig uitzicht hebt. We hadden een heel chill hostel, bestaande uit boomhutten en allerlei chill plekjes, waar we de dag na het brommeren kerst vierden. Toen Sadie (een leuke chick die we op Phi Phi al ontmoet hadden), Choc (een aussie waarmee Rinny en Shani door midden-Amerika gereisd hebben) en Dale (Choc’s friend from back home) zich bij Craig en ons aansloten hadden we al met al een hele leuke groep verzameld. Kerstmis voor ons betekende dit jaar op het strand in bikini human piramids bouwen, zandkasteelbomen bouwen en versieren met flesjes drank, daydrunk worden bij zonsondergang (in de zee, wauwie), trippen voor Charades (geniaal spel), smullen van de homemade gravy met mashed potato en bbq chicken en salade van het kerstdiner bij ons hostel en later op stap met nog een paar fanatiekelingen uit ons hostel. Dit alles natuurlijk met een kerstmuts op ons hoofd. Doe mij maar vaker zo’n kersemis!
Na kerstmis zette we ons tocht voort naar Koh Samui. Dit betekent dat je met de ferry naar het vaste land moet en vervolgens Thailand moet oversteken om aan de andere kant weer een ferry naar het eiland te pakken. Ik was de gelukkige waarvoor geen stoeltje meer vrij was waardoor ik de busuren op de grond van de bus zittend moest doorbrengen. Danku Thaise organisatie, nice work weer. Koh Samui is groot, zo groot dat het zijn eigen vliegveld heeft. Koh Samui is toeristisch, heel toeristisch. Toch heb ik hier denk ik de allerbeste week van mijn hele leven gehad. Met de groep, gedoopt als Eat-Sleep-Rave-Repeat crew, hebben we iedere avond, zonder uitzondering, gefeest tot we erbij neervielen. Ookal deden we ons best en spraken we vantevoren af (de avond voor oudjaarsavond bijvoorbeeld) dat we een quiet one zouden doen; iedere keer opnieuw werd de volgende dag weer geconcludeerd dat we perongeluk toch naar de afterbeachparty waren geweest, dat we toch weer te veel buckets gekilld hadden en toch weer ergens gedurende de avond onze faces waren kwijtgeraakt. Samui was ook het eiland dat al mijn slippers opvrat. Iedere ochtend opnieuw, wanneer ik slippers zocht om te gaan ontbijten, waren de mijne foetsie en konden weer nieuwe gescoord worden. De groep bestond uit onze Koh Lanta groep (waarvan Craig ons al gauw moest verlaten), dus Sadie, Choc, Dale, Rinny, Shani en ik, plus Paul en Leanne (ofwel Paul en Dan; het leukste koppel ooit, die Dale had ontmoet op een boot), later Engelse doofus Lloyd en tijdelijk een Schots stel genaamd Linzi en Jamie. Overdag gingen we chillen op het strand, of als je net zo dapper was als Dale, Paul, Dan en ik op een tube-bank achter een jetski, of soccergolfen (YES, WINNERRR). ’s Avonds hadden we een vast ritueel van uiteten – drank scoren – dorm party including the chicken game – aan tuktuks hangend naar beachbar Ark Bar – naar Green Mango (waarvan niemand wist hoe we die elke avond bereikten) – Pizza eten en kruipend naar huis. Een avondje zag er anders uit: 31 December verplaatsten we ons allen naar Koh Phangan voor een legendary Full Moon New Year’s Party! Overday pakten we de ferry naar het eiland waar we Stevo en Jay (onze London Boys uit Phi Phi) opzochten om onze spullen in hun bungalowtje te stallen. Vervolgens was het tijd voor het beste nieuwjaarsfeestje OOIT! Omdat ik telkens mijn flipflops verloor had ik besloten geen moeite meer te doen om nieuwe te kopen maar na het eten resulteerde dit al in een opengespleten teen. Terwijl zuster Linzi en later dokter Dale mijn teentje schoonmaakten en verbonden voerde de rest me buckets dus dat kleine incidentje was al snel vergeten. Totaal ondergesmeerd met UV-paint hebben we allemaal onze ballen eraf gefeest tijdens een van de mooiste avonden ooit. Ergens ver in de ochtend had iedereen ergens op het eiland een plekje gevonden om even te dutten en in etappes pakten we weer de ferry terug naar Samui. Totaal gebroken van Full Moon gingen we onze laatste avond samen tegemoet. Aangezien het onze laatste avond samen was, was thuisblijven natuurlijk geen optie, dus ook deze laatste avond werd er weer tot in de vroege uurtjes doorgefeest. De day after was duidelijk de stomste dag van mijn hele reis. De reden hiervoor moge duidelijk zijn. We hadden zoveel gedeeld samen en zo snel zo’n goede band opgebouwd en opeens is het voorbij.. Maar goed, zoals ik al zei, gelukkig wordt er al veelvuldig gebabbeld over een reunie dus as long as onze Britse soldaat Paul zorgt dat hem niks overkomt in Afghanistan komend half jaar gaan we elkaar gewoon weer zien J.
Na Koh Samui was mijn plan naar Koh Tao te gaan. Fucking peak season echter, alle ferries zaten vol, twee dagen achter elkaar. Dit betekende dat ik mijn duikcursus daar moest cancelen omdat ik al te lang in het land was (overstay). Toen dus de andere kant opgegaan en in Phuket een oud-collega van Khiri gemeet en nog even langsgehopt bij een eat-sleep-rave-repeater maar al gauw mijn weg naar Bangkok gemaakt. In Bangkok waren nog een paar members van de crew die Bangkok gebruikten als transit dus daar konden we nog heel even knuffelen. En oja, Rinny heeft me in Bangkok ondersteund toen ik een tattoo liet zetten door me aan het lachen te maken (slecht idee om een Booijink mee te nemen als je een tattoo op je ribben laat zetten, dan mag je dus NIET LACHEN). Blij dat het in tien minuutjes gedaan was want heel fijn is dat gevoel niet. Wel HEEL BLIJ MEE :)
Met Rinny ben ik vervolgens naar Cambodja afgereisd. De tocht duurde zo veel langer dan gepland doordat de grensovergang bij Poipet ongelofelijk druk is (fucking peak season weer), maar uiteindelijk kwamen we dan aan in Siem Reap. Deze stad, vooral bekend vanwege Angkor Wat, was zo veel leuker dan verwacht! Plan was om hier 2 nachtjes te blijven maar dit werd verlengd naar 4. Mede omdat Stevo en Jay de laatste 2 nachten ook langskwamen. In Siem Reap bevindt zich 1 infamous hostel genaamd Mad Monkey’s; een hostel met een zwembad (!!!) en een rooftop beach bar met beerpongtafels, gigajenga, grenadecompetitie, etc. Hier hebben we ook weer aussiechicks uit Sapa Emma en Tori gemeet plus een van mijn buddies uit Laos en een onwijs leuke paar avonden gehad. De avonden beginnen met one dollar margaritas, vervolgens beerpongen bij Mad Monkeys en ten slotte afsluiten in Pub Street bij Angkor What?! waar iedereen op straat staat te dansen; een mengeling tussen backpackers, koffertouristen, tuktukdrivers en andere locals. Voor 1 dollar bracht een tuktuk je vervolgens, met tussenstop bij een restaurantje waar je vervolgens perongeluk zijn eten betaald omdat je te dronken bent om te beseffen wat je doet, je terug naar het hostel. Wij sliepen overigens in een guesthouse achter MM omdat dit hostel vol zat. No problemo, we waren gewoon welkom aan het zwembad en in de bar. Rinny en ik waren dag 2 naar Angkor Wat geweest; een groot tempelcomplex waar onze tuktukdriver Flappie ons 6 uur lang rondreed. Angkor Wat is amaaaazingly beautiful. Ook heeeel heet en heeeel veel tempels, dus wat ons betreft was het kleine rondje genoeg maar ook zeker meer dan de moeite waard. Eigenlijk is alleen je entreeticket met verrassingsfoto van je zelf al de moeite waard.
Na Siem Reap heb ik een superspeedy bezoekje gebracht aan Phnom Penh om S21 en de killing fields te bekijken. Rinny bleef een extra nachtje in Siem Reap omdat die alle tijd van de wereld heeft en het voor haar dus niet nodig ik om Phnom Penh zo overhaast te doen. Ik kwam ’s avonds aan in Phnom Penh en de volgende ochtend ben ik direct naar S21 (Tuol Sleng) en de killing fields gegaan: superheftig, doet wat mij betreft niet onder voor Auschwitz. S21 is een oud schoolgebouw dat de rode Khmer heeft omgebouwd tot cellencomplex en strafkamers waar de meest gruwelijke dingen gebeurden. Verschrikkelijk om te zien hoe de rode Khmer bijna een derde van zijn eigen volk zo heeft kunnen uitmoorden. De killing fields zijn ook mega indrukwekkend en huiveringwekkend. Hier vind je onder andere massagraven, een enorme collectie schedels en een boom waartegen babies aan de beentjes dood werden geslagen. Kogels waren duur dus werden de Khmer mishandeld en vermoord op zo goedkoop mogelijke wijze (dus met allerhande landbouwmaterialen en rommel als dat; gruwelijk). Aangezien dit zich allemaal afspeelden eind jaren ’70 komen er nog steeds, wanneer het regent, zo nu en dan beenderen en kleren van de slachtoffers naar boven drijven.
Na deze intense dag heb ik de bus naar Sihanoukville gepakt; een plaats aan de kust. Rinny zat die nacht in de bus dus die zou ik de volgende ochtend meeten. Na de eerste avond te hebben doorgebracht in de superleuke bar van Utopia moest ik een 2 dollar dorm bedplank delen met de smerigste, rochelende, stinkende Fransman ooit, die ik 5 uur lang heb geprobeerd te stoppen mij te slaan, schoppen, spoonen etc., wat uiteindelijk resulteerde in een uurtje slaap in een hoekje met mijn knieen opgetrokken en mn kussen daarboven op. Oh how happy was I toen Rinny er weer was en snel m’n biezen kon pakken om met Rinny een kamertje te delen bij Otres beach. Otres is een supermooi strand, maar omdat we toch iets meer richting de leuke barretjes wilden zitten zijn we de volgende dag toch weer teruggemoved naar Serendipity beach, waar ik de eerste nacht ook zat. Daar vonden we een prima hostel en die avond hebben zijn we met een groep boys steeds van JJ’s naar Dolphin’s bar gehopt en weer terug omdat je in Sihanoukville elk uur bij elke bar weer een andere gunstige deal hebt (gratis shotje, 1 dollar bucket, etc.). Na allerlei troep naar binnen gewerkt te hebben belandden we uiteindelijk in een klein tentje waar ze de beste burgers ooit hadden. De volgende dag kwam Jomy (studievriendinnetje) en Roos aan en zijn we hebben we met zijn vieren (plus Meneer Kater) de boot gepakt naar Koh Rong; een eilandje waar we eigenlijk alleen maar heengingen omdat die avond bij een ander eilandje in de buurt een full moon party was. Maar Koh Rong bleek opeens de aller-allerchillste plek op aarde ooit (as far as we can judge natuurlijk). Een eilandje vol met backpackers (maar dan alleen de leuke) en superrelaxte locals met allerlei leuke guesthouses en beachbarretjes. Elke avond zijn er BBQ’s met vers gevangen vis; superyummy. Met heel veel geluk vonden we een double room in een van de beste guesthouses dus met zijn vieren konden we daar een klein kamertje met twee hele chille bedden delen. De eerste avond hebben we direct de boot gepakt naar Koh Rong Samloen, waar de full moon party was. Het feestje begon al op de boot en zette zich voort op een heel intiem strandje waar diverse technoDJ’s uit Belgie de boel aan het dansen kregen. Toen na een mooi feestje iedereen om 6am klaar was voor de ferry terug, en die pas om 7.15am kwam, begon de ellende. Na anderhalf uur gewacht te hebben konden we eindelijk de boot op. Het zou twee uur varen zijn omdat het weer niet in ons voordeel werkten. Na een uur varen over een megawoeste zee (fijn op een klein houten ferry’tje als iedereen nog lam of al brak en dus kotsmisselijk is) besloot el Capitan dat het te gevaarlijk was om door te varen en dus een u-turn terug naar het eiland te maken (oh nooo). Daar bleek het te risky om aan te meren dus moest de hele bende ge-evacueerd worden met kleine bootjes om vervolgens uren te wachten op het eilandje waar je nergens heen kon omdat de 3 resorts die er zaten allen volgeboekt waren. Op zijn Cambodjaans werd er natuurlijk ook niets gecommuniceerd dus na 5 lange uren in de brandende zon kwam dan eindelijk dezelfde boot ons weer oppikken om ons deze keer wel terug naar Koh Rong te brengen. De dag van de echte gasten van Koh Rong Samloen zal er waarschijnlijk verrassend uitgezien hebben toen zij overal hoopjes ellende op het pad, het strand, hun tuinbedjes en een pingpongtafel zagen laten slapen. In plaats van om 8am kwamen we dan eindelijk om 4pm aan terug op Koh Rong. Na een BBQtje hebben we die avond maar afgezien van een feestje die avond. De volgende dag hebben we een klein tochtje gemaakt naar 4km beach: het allermooiste strand dat ik ooit gezien had. Witte stranden, crystal clear prachtig blauw water, een riviertje die de zee in kabbelt en palmboompjes die het strand versieren. Hier hebben we de hele dag doorgebracht alvorens onze bingoavond waarbij we er EEN cijfer naast zaten (boeee) maar daarmee wel het locale schooltje hebben gesponsord. Die avond een leuke feestje gebouwd bij Coco’s en Bunna’s waar we onze Engelse vrienden uit Sihanoukville weer tegenkwamen. De dag daarna weer gechilld op 4km beach en die avond was een bijzondere (ja toch Rinny ;)). Een dag later vertrokken Joom en Roos naar Kampot en hebben Rinny en ik een heuse trekking (serious business) gedaan om een kijkje te nemen op Long Beach. Zo was 4km het allermooiste strand dat ik ooit gezien heb, Long Beach was nóg mooier; nóg blauwer water (zo’n beetje turkoois) en nóg witter zand (had zo sneeuw kunnen zijn). Niet voor niets was Koh Rong in 2013 nr. 1 off-the-beaten-track location van Azie en staat dit strand in het toplijstje met mooiste stranden ter wereld. Nog een klein drankje later en de volgende dag was het tijd voor mij om de ferry te pakken om mijn weg terug naar Bangkok te maken. Rinny had intussen een baantje en daarmee onderkomen op Koh Rong gevonden (oh hoe graag ik daar had willen blijven!) maar mijn vliegticket stond vast dus ik móest echt weg.
Inmiddels ben ik terug in Bangkok en heb ik met heel veel moeite alles in mijn tas gekregen. Vannacht vertrekt mijn vlucht wat dus een einde aan mijn 5 maanden-avontuur betekent. Het allermeeste plezier heb ik gehad op de Thaise eilanden maar ook het land Cambodja heeft veel punten gescoord; de mensen zijn zo aardig, leuk en relaxt, het land is zo mooi! Ik ben nog alles behalve klaar om naar huis te gaan maar natuurlijk wel zin om vrienden en familie weer te zien. De afgelopen 5 maanden zijn de mooiste uit mijn leven geweest: zoveel gezien, zoveel gedaan, zoveel prachtige mensen leren kennen, zo’n fantastische tijd gehad; het heeft mijn ogen zoveel verder doen openen en ik had het voor geen goud willen missen! En ik ben heel blij dat ik zoveel met Rinny heb kunnen delen, dat iemand thuis écht 100% begrijpt hoe fantastisch het was en daadwerkelijk gezien, gehoord, meegemaakt, geproefd, gedronken, gelachen, gefeest en gevoeld heeft wat ik heb gedaan. Plus, who knew dat we zo'n perfecte Shithead opponent in elkaar zouden vinden?
Deze trip gaat zeker niet mijn laatste zijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
