Lesson 4

Als een Thai tegen je zegt: ‘Thank you sir’ dan bedoelt ie niet dat je je snor moet scheren, of dat je teveel testosteron of te kleine boobies hebt, ze denken gewoon dat ze beleefd zijn. Hen wordt geleerd dat een toevoeging van Sir beleefd is, en dus gebruiken ze dat voor iedereen; of je nou een Nederlandse blonde bimbo bent, of een dikke Russische sexpat.

Het is alweer een tijdje terug, maar 11 oktober zijn we met een groepje van 5 naar Phuket gevlogen om het laatste weekend van het Vegetarian Festival bij te wonen. De eerste avond nam Gonzalo, Khiri Phukets Branch Manager die ons opving, ons mee naar een bar voor invite only en verzekerde ons dat het een zeer bijzondere en unieke tent was. Een stel vrienden van Gonzalo, big guys uit de hospitality-scene, hadden de bar zover gekregen dat wij naar binnen mochten. En Gonzalo did not lie: eenmaal binnen ging iedereen – van swingende oma tot buikdansende westerling, van songfestival-like playbackeres tot strippende 40-er – totaaaal uit z’n dak. Het was een klein tentje met in het midden een zangeres in dramatische glitterjurk die uit volle borst nummers als I Will Survive, Hips Don’t Lie en een aantal dance-klassiekers mee playbackte. Om de haverklap kwam de barman uit de klapdeurtjes, luid-roepend ‘MOJITOOOOO’, met een dienblad vol shotjes om uit te delen. Ook schalen met vers fruit en chocoladetaart gingen rond. Toen het nummer It’s Raining Men uit de boxen knalde kwam er regen van boven en vlogen de parapluutjes de lucht in. Terwijl vrouwen op tafels dansten swingde oma bijna d’r heupen uit de kom en gaf de stripper met rozen in zijn onderbroek de zangeres een lapdance.

Om 3u00 strompelde we naar ons hotel om nog een uurtje slaap mee te pakken voordat om 4.30 de wekker weer ging: met nog te veel alcohol in ons systeem vertrokken we naar een tempel een eindje rijden van de stad waar de possessions plaatsvonden. Het festival draait om 8 dagen vegetarisch eten, om je lichaam (en ziel) te reinigen. Een aantal Thai krijgt daarnaast een innerlijke roeping en raakt possessed door goden (of eigenlijk demonen). Heel indrukwekkend om te zien: in de tempel worden ze plotseling helemaal leip, met hun hoofd constant schuddend slaken ze vreemde kreten en rennen ze rond door de tempel terwijl ze bij de altaartjes op de tafels slaan. Vervolgens leidt hun groepje caretakers ze naar buiten waar ze gepierced worden. Op die manier worden al hun zonden uit hun lichaam verdreven dus na zo’n dag bezeten te zijn, zijn ze weer helemaal clean. Onvoorstelbaar wat ze allemaal door hun lichaam steken: honderden naalden met pluimpjes door hun armen en wat niet door hun wangen. Stokken met vlaggen, parasols, zwaarden en guns, het kon niet gek genoeg. Bizar om te zien dat ze nauwelijks bloedden tijdens het piercen. Vervolgens lopen alle deelnemers van het festival, bezeten of niet bezeten, een mars van zo’n 20 kilometer, naar andere tempel. Degene die bezeten zijn hebben een god in zich zitten en worden dus als heilig gezien. De meeste bezetenen zijn vrij actief en aggressief, maar sommige hebben een hele oude spirit in zich en lopen dus 20 kilometer lang tergend langzaam en krom met een stok, andere hebben een babyspirit en sabbelen op een babyvoeding flesje. De hele dag door worden constant enorme slierten vol rotjes aangestoken, die gewoon in de lucht worden gegooid en al knallend in de rest van de optocht landen.

De rest van het weekend zijn we nog naar andere tempels geweest, hebben we de optocht bekeken en hebben we wat rondgestruind door Phuket town. Op zondagavond vlogen we weer terug en toen ik de taxi naar huis pakte, en na een minuut of wat ruzie kreeg met de chauf omdat meneer na een aantal meter opeens de meter uitzette, werd ik midden op de snelweg gedumpt. Superfijn als je doodop bent en geen andere taxi voor je kan stoppen omdat ze allemaal 120 rijden.

De week erna hapje hier, drankje daar, JARIG en in het weekend de Amari Midnight Run: de nacht van zaterdag op zondag om 0.00 ‘s nachts 6 kilometer (LIARS het was 7) met honderden (of duizenden?) rennen voor het goede doel. 7 kilometer lijkt opeens veel verder als je in Bangkok rent: 28 graden en stikbenauwd tussen de uitlaatgassen. Gelukkig was de finish de bar en konden we ons weer hydrateren met bier en 3 flessen wodka. Zondag de kater uitslapen en voor de rest van de week had ik een goede keelonsteking inclusief koorts en alles op en eraan te pakken. Niet chill in de heetste hoofdstad van de wereld. In het weekend ging ik naar Cambodja voor een wandeltocht van zo om en nabij 10 meter. Ik kwam er tijdens mijn weekend in Phuket opeens achter dat ik voor de 28e het land uit moest (triple-visa entry; maar oja je mag wel maar 2 maanden blijven per keer dat je erin komt). Dus een bus gepakt vanuit Bangkok naar de grens met Cambodja, alle scammers van me afgeslagen, en 13 uur later weer thuis met een heule mooie nieuwe sticker in m’n paspoort.

Op zondag kwamen moeders en Rob aan en spraken we af bij de Chatuchak weekend market. Daarna aan de andere kant van de stad door een kapperszaak omgetoverd tot Barbie, en oja, een Braziliaanse keratine-behandeling ter waarde van 125 euro gratis gekregen. M’n haar was blijkbaar te droog voor woorden. Ik was me nergens van bewust, maar ik sta dan ook niet bekend als fervent harenkammer dus ik had ook niet gemerkt dat Bangkoks klimaat m’n haar nog iets extra had verneukt. Toen ze met mijn haren wilde beginnen raadde ze me die behandeling aan, en toen ik zei mwah, 125, bietje duur, besloot ze na het verven (en nadat ze met z’n drieen tegelijk mijn haren moesten kammen) dat mijn haar waarschijnlijk een pijnlijke dood zou sterven als ze het niet behandelde en gaf ze ‘m me gratis. Vet Kob Khun Ka dus.

Op zondag, maandag en dinsdag ben ik even tijdelijk verhuisd naar het Riva Surya hotel, aan de Phraya Chao, met mam en Rob en op maandag en dinsdag ging ik dus met de busboot naar m’n werk. Na op maandag uit eten te zijn geweest waarbij ze m’n hoofdgerecht vergaten terwijl de keuken al dicht was, en op dinsdag uit eten te zijn geweest met Khiri’s Andre en Koen, gingen we op woensdag naar Tenta Nakara op Koh Naka Yai: een klein eiland waar we 4 dagen lang alleen van 17u tot 22u elektriciteit hadden en voornamelijk ontspanden (hoewel de k. ikker ft. krekel concerten van 19.00 tot 5.00 hier niet echt bij hielpen) op een klein, prachtig strandje aan de alles behalve koude Andaman Sea. Op zaterdag ben ik met Rob gaan snorkelen waarbij ik de halve collectie van Oceans voorbij zag zwemmen en Nemo met z’n familie in een anemoon vond: WAUW, supermooi. Na een superspeedy dinner meeting met Gonzalo vlogen we zaterdagavond terug naar Bangkok, waarna moeders en Rob doorvlogen naar Nederland, en ik weer terugkeerde naar mijn home-away-from-home.

Deze week weer gehockeyd, hapje hier, drankje daar en dadelijk naar het theater; m’n leven hier is nog steeds awesome and never boring!

Oja. En de roodhemden en geelhemden (of eigenlijk alle-kleurenhemden) liggen weer overhoop vanwege een politiek issue dus de afgelopen dagen zijn er massive protests geweest hier in Bangkok, die, begreep ik, sowieso nog tot maandag duren (voor degene die meer willen weten: http://www.bangkokpost.com/news/local/378688/prime-minister-yingluck-urges-protesters-please-stop). PLUS, super typhoon Haiyan, die momenteel huishoudt op de Philipines, is heading this way. Hopen dat ie een beetje gaat liggen voordat ie daadwerkelijk aan land komt. This is gonna be another interesting weekend..

Don’t worry jongens, I’ll be fine!
Goodbye sirs! Hope you all are doing well daar aan de andere kant van de wereld!
XO

OJA foto’s komen snel! Kaartje niet bij me oops.
OJA over 4 dagen ben ik alweer over de helft omg.