Lesson 3

De plakjes roodachtige verschijnselen die je in je locale Thaise dish vindt, zijn eigenlijk helemaal geen stukjes tofu; het zijn stukjes gedroogd bloed. JAMMIE. Fuck m’n titel Miss Nina the Brave Tastes Everything; die dingen ga ik niet meer in mijn Hollandse bekkie stoppen.

Allereerst wil ik even stilstaan bij mijn lieve omaatje die iets meer dan een week geleden het leven heeft gelaten. Gelukkig heb ik haar nog even kunnen bellen twee dagen daarvoor en is ze in alle rust naar opa vertrokken.

Rust zacht lieve omie.

Afgelopen weken heb ik veeeel leuke dingen gedaan, allerlei dingen. Ik begin steeds meer resident in plaats van toerist te worden. Toeristenattracties als de Weekend Market, Grand Palace en partyen op Khao San Road maken dus plaats voor hardloopdates in Lumpini, locale rockbandjes bezoeken in de Dubliner en partyen in Soi 11 (VEEL LEUKER). Toen ik met m’n collega naar de cinema ging moesten we opstaan voor de koning tijdens de voorfilmpjes toen een soort diavoorstelling voorbij kwam van zijn jonge jaren tot zijn oude dag, begeleid door dramatische musicalmuziek (het volkslied?). Dat gebeurt voor elke film. Iew. Als je op straat loopt en het volkslied wordt gespeeld dan moet iedereen ook stil gaan staan tot het lied voorbij is. Beetje freaky, het geeft een beetje dezelfde impressie als die steengoede film met dat virus waar iedereen opeens achteruit gaat lopen en dan elkaar afslacht. Muha, I like.

Big ass culture shock omg is trouwens ook te vinden in Bangkokse fauna. In tegenstelling tot de waggelende plofbolletjes die de Nederlandse steden versieren zijn de duifjes hier meelijwekkend scharminkelig. Straathonden hebben hier in Bangkok daarentegen niets te klagen en die dikke schurfies lijken er een uitgebreider dagelijks voedingspatroon op na te houden dan de gemiddelde Thai.

Ik maak tegenwoordig aardig fanatiek gebruik van de mini-gym die bij mijn condo hoort. Thaise work-out is apparently toch een ander fenomeen dan ik uit Nederland gewend ben; in barca-shirtjes of jeans shorts, eerst 5 minuten even wandelen op de treadmill en met hun matties aan de lijn hangen, dan 3 minuten op de crosstrainer zonder handen met een motoriek als die van een komodo varaan uitvinden dat ze toch niet helemaal begrijpen hoe dat ding nou werkt, en vervolgens afsluiten met 8 minuten zitten op het zadel van de hometrainer en fulltime met who-ever whatsappen. Voordat ze weggaan zwabberen ze nog even drie keer een dumbbell door de lucht en checken ze of je wel zag hoe groot z’n biceps wel niet waren. Cultural differences ofzo.

Afgelopen weekend ben ik op vrijdag naar een nice bierhuis genaamd HOBS geweest waar ze echte hollandse mosselen in Hoegaarden verkochten. Op zaterdag ben ik op stap geweest met hockeychick (chille chick van mijn leeftijd die sinds kort ook in Bangkok woont, sweeettt). We hebben goed ons best gedaan bij Cheap Charlie’s, een streetbar, Levels en Bash dus de zondag was heavy (buckets; those damn fuckers). Mijn vriendje kater met hoofdletter meow heeft me op zondag dus zeer actief vergezeld tijdens een etentje en barretje met Paul plus zakenbuddy. Gelukkig bracht Paul pepernoten jammmm.

Vanavond vlieg ik voor een weekend naar Phuket, waar we met z’n 7en het eindweekend van het Vegetarian Festival gaan checken, which is supposed to be really intense. Zo gaan we onder andere bekijken hoe onschuldige lieve aziaatjes bezeten raken door indalende demonen en vervolgens pinnen door hun wangen steken, over meters dikke brandende kolen lopen en zichzelf op allerlei andere manieren pijnigen. De hele stad schijnt naar bloed te ruiken. En we gaan vast ook leuke dingen doen.

En hoe is het daar?
Mijn kusjes zijn vandaag gereserveerd voor omie in de hemellll.

P.s. Props voor de uitvinder van Skype.